สิ้นเสียงริมฝีปากอุ่นก็ก้มลงไปประกบปากอิ่มตรงหน้าทันที
ทำให้ร่างบางที่ยังคงมึนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอร์ค่อยๆเผยริมฝีปากออกช้าๆ มาร์คเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่ายก็ถึงกับยกยิ้มเพราะมันเป็นไปตามที่เขาคาดเอาไว้
“อื้มม..”
เสียงคางเบาๆดังมาพร้อมกับแขนเรียวที่ยกขึ้นไปคล้องคอมาร์คเอาไว้
“ห่างหายไปหลายวัน..ยังอร่อยเหมือนเดิมนะครับเมีย”
มาร์คผละออกมาเล็กน้อยพร้อมกับเลียริมฝีปากไปมา ก่อนจะกดจูบหนักๆลงไปอีกครั้ง ลิ้นร้อนทำหน้าที่ควานหาความฉ่ำหวานจากอีกฝ่ายอย่างโหยหาขณะที่มือหนาเลื่อนขึ้นไปกดท้ายทอยของอีกฝ่ายเอาไว้
“แฮ่กๆ..หะ หายใจ
อื้มม..ไม่ทัน”
ร่างบางพยายามผละออกแต่ก็ถูกมาร์คกดหัวเอาไว้จนต้องเอ่ยทักท้วงออกมา
“สร่างรึยัง..”
มาร์คที่ยอมถอนริมฝีปากออกมาเอ่ยเชิงหยอก เมื่อร่างบางเอาแต่หอบหายใจไม่หยุด
“กูสร่างตั้งแต่มึงลากกูลงน้ำแล้ว...ห่า
น้ำก็เย็นพาลงมาทำไมเนี่ย”
“ก็กูอยากเปลี่ยนบรรยากาศ
ลองในน้ำบ้างจะเป็นไรไป”
“บ้านมึงดิ..กูไม่เอาด้วยนะ”
“แต่กูจะเอา”
สิ้นเสียงมาร์คก็กดจูบลงไปอีกทำให้ร่างบางสะดุ้งโหยงเมื่อมาร์คใช้ขามาสอดเอาไว้ระหว่างขาของเขาพร้อมกันไล่จูบลงไปตามลำคอ
“ดะ..เดี๋ยวๆ มึงจะมา
อะ..ทำอะไรตรงนี้วะ อื้มม..นี่มันนอกบ้านนะเว้ย”
แบมแบมที่ดูจะสร่างเมาเต็มที่แล้วโวยขึ้น
“ก็เอ้าท์ดอร์ไง..แบบนี้เร้าใจดีว่ามั้ย”
มาร์คเงยหน้ามาตอบยิ้มๆก่อนจะกลับไปสนใจลำคอระหงอีกครั้ง
“เร้าใจบ้าบออะไร
เกิดใครมาเห็นเข้าทำไง”
แบมแบมดันร่างหนาออกพร้อมกับเอ่ยเสียงเครียด
“มึงก็อย่าครางดังสิ...ดึกขนาดนี้เขานอนกันหมดแล้วไม่มีใครออกมาหรอก”
“แต่..”
“ไม่แต่แล้ว..กูทนมาหลายวันแล้วนะ
มึงไม่สงสารกูบ้างรึไง”
“มันคนละเรื่องกันป่ะวะ”
“มันคือเรื่องเดียวกัน..แต่ถ้ามึงไม่โอเคกูหยุดก็ได้นะ”
พูดจบมาร์คก็ทำท่าถอยออกมาด้วยสีหน้านิ่งๆก่อนจะถูกร่างบางรั้งเอาไว้
“เฮ้อ..ตัวโตเท่าควายยังงอแงเป็นเด็กๆไปได้
เออๆ..จะทำอะไรก็ทำ”
ร่างบางถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอ่ยถอยคำที่เขาคิดว่าไม่น่าพูดมันออกไปเลยเมื่ออีกฝ่ายยกยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวและพุงเข้าหาเขาทันที
“มึงพูดเองนะ..”
รอยยิ้มกว้างยังเผยให้เห็นจนร่างบางได้แต่ส่ายหน้าไปมาก่อนจะต้องกัดริมฝีปากตนเองเอาไว้
แน่นเมื่อมือหนาค่อยลูบไล้ไปตามลำตัวผ่านเสื้อยืดสีขาวที่พอโดนน้ำก็ทำให้เห็นสัดส่วนต่างๆได้อย่างชัดเจน
“ไหนดูสิว่าห่างไม้ห่างมือไปหลายวันจะยังตอบสนองดีอยู่มั้ย”
มาร์คเลื่อนมือลงไปบริเวณยอดอกทั้งสองข้างที่เริ่มชูชันดันเสื้อขึ้นมาจนเห็นได้ชัด
“อะ..”
ร่างบางหลุดเสียงร้องก่อนจะรีบเอามือไปปิดปากเอาไว้
“ชู่..อย่าเสียงดังนักสิ
ถ้าใครออกมาตอนนี้จะแย่เอานะ”
“ก็มึง..อื้มม”
ร่างบางยังไม่ทันพูดจนก็ต้องรีบตะคลุบปากอีกครั้งเมื่อมาร์คค่อยๆบีบคลึงบริเวณยอดอกสีห
วานผ่านเสื้อตัวบาง
“ดูท่าทางกูจะไม่ใช่คนเดียวที่อยากแล้วมั้ง”
มาร์คเอ่ยแซวขำๆเมื่อเขาเลื่อนมือลงไปจับส่วนกลางลำตัวของร่างบางที่เริ่มจะแข็งขืนขึ้นมา
เพียงเพราะเขาหยอกล้อกับส่วนบนเท่านั้น
“พูดมาก..จะทำอะไรก็รีบๆทำเหอะน่า”
แบมแบมเถียงออกมาบ้าง
“อยากก็บอกว่าอยาก
ทำเป็นแอ๊บอยู่ได้”
“สัส..อะ อื้มม”
สิ้นเสียงด่าร่างบางก็ต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อมาร์คสอดขาเข้าไประหว่างขาของเขาและดันตัวเขาให้ขึ้นมาพ้นน้ำก่อนจะเคล้นคลึงช่วงล่างของเขาไปมา
“จุ๊ๆ..บอกว่าอย่าเสียงดังไง”
มาร์คแกล้งแหย่อีกฝ่ายพร้อมกับค่อยๆหล่นกางเกงร่างบางลงจนแก่นกายสีอ่อนเผยออกมาให้เห็น
“ไหนพูดดิว่าอยาก
แล้วกูจะทำให้ทุกอย่างตามใจมึงเลย”
“ไม่..”
“แต่..ปากกับตัวมึงนี่ไม่สามัคคีกันเลยนะ”
มือหนาเริ่มเขี่ยแท่งร้อนไปมาทำให้ร่างบางถึงกับกัดปากแน่น
“อย่าแกล้งดิวะ”
“ถ้าไม่อยากให้กูแกล้งก็พูดมาเร็ว”
“มึงมันโรคจิต..เออ
กูอยาก อยากมาก พอใจมั้ย”
ร่างบางเบี่ยงหน้าไปอีกทางทำให้มาร์คเห็นหูที่แดงจนลามลงมาถึงคอ
“พูดแค่นี้ทำเป็นอาย..ตรงนี้มันไม่เห็นอายเหมือนมึงเลย”
ไม่ว่าเปล่ามาร์คค่อยๆลูบไล้แท่งร้อนในมือพร้อมกับคลึงวนตรงส่วนปลายจนร่างบางบิดเร้าตัวไปมา
“ฮะ..อา”
เสียงหวานหลุดมาให้ได้ยินก่อนที่เจ้าตัวจะรีบใช้หลับมือปิดกลั้นเสียงเอาไว้
มาร์คเห็นท่าทางอีกฝ่ายก็ถึงกับหลุดขำออกมาก่อนจะยื่นหน้าไปจูบหน้าผากมนเบาๆ
“ถ้าทรมานก็ร้องออกมาเถอะ
ไม่มีใครได้ยินหรอก”
“มะ..อื้มม ไม่เอา”
แบมแบมส่ายหน้าไปมา
“ตามใจ..งั้นถ้ามึงกลั้นได้จนจบกูมีรางวัลให้”
มาร์คเอ่ยยิ้มๆขณะที่มือหนาก็ทำหน้าที่ของมันได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเช่นเคย
จนตอนนี้ส่วนอ่อนไหวในมือเขาเริ่มตั้งชันและแข็งขืนเต็มที่ มาร์คจึงค่อยๆปล่อยมือออกและยกตัวร่างบางขึ้นไปนั่งขอบสระพร้อมกับตามไปอยู่ระหว่างขาเรียว
“อ้าขาออก..”
เมื่ออารมณ์เข้าครอบงำร่างกายก็เชื่อฟังอย่างว่าง่าย
แบมแบมอ้าขาออกตามที่มาร์คบอกก่อนจะต้องเม้มปากและเงยหน้าไปด้านหลังด้วยความเสียวซ่าน
เมื่อมาร์คที่ถอดกางเกงร่างบางออกไปพ้นตัวเริ่มครอบครองส่วนอ่อนไหวด้วยโพลงปากอุ่น
เขาค่อยๆรูดรั้งส่วนแข็งขืนไปมาก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ที่คับพองอยู่ในกางเกงของตนเอง
“บะ..เบาๆหน่อย
อื้มม.. มันเสียว”
ร่างบางที่เริ่มควบคุมตนเองไม่ได้หลุดปล่อยเสียงออกมาเป็นครั้งคราว
“แน่ใจนะว่าอยากให้เบา”
มาร์คเงยหน้าขึ้นไปแซวขำๆทำให้โดนอีกฝ่ายถลึงตาใส่ ร่างหนาจึงยักไหล่กวนๆส่งกลับไปก่อนจะหันกลับไปสนใจแท่งร้อนที่เริ่มมีน้ำปลิ่มออกมาตรงหน้าอีกครั้ง
เขาหยอกล้อดุนดันอยู่สักพักร่างบางก็เริ่มจะทนไม่ไหว มือเรียวถูกส่งลงไปขยำผมอีกฝ่ายเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น
และนั้นทำให้มาร์คยิ่งเร่งจังหวะมากกว่าเดิม
“มะ..ไม่ไหว
จะออกแล้ว”
แบมแบมเอ่ยเสียงแหบพร่า
“อย่าพึ่งสิ รอกูก่อน”
มาร์คหยุดการกระทำทั้งหมดทันทีก่อนจะยันตัวขึ้นไปบนขอบสระและจับร่างบางมานั่งคร่อมตนเองเอาไว้
“วันนี้ไม่มีตัวช่วย...มึงไหวมั้ย”
“แล้วกูมีทางเลือกรึไง”
“ไม่มี..กูถามไปตามมารยาท”
มาร์คเอ่ยพร้อมยกยิ้มร้าย
“ยกตัวขึ้นหน่อยกูจะถอดกางเกง”
สิ้นเสียงทุ้มแบมแบมก็ท้าวไหล่มาร์คเพื่อพยุงตัวขึ้นให้อีกฝ่ายหล่นกางเกงลงจนเผยให้เห็นแท่งร้อนที่คับพองจนน่ากลัว
“ค่อยๆนั่งลงมา..ช้าๆนะจะได้ไม่เจ็บมาก”
มาร์คประคองสะโพกมนเอาไว้
“รู้แล้วน่า”
แบมแบมเอื้อมมือลงไปจับแท่งร้อนตั้งขึ้นก่อนจะเขยิบช่องทางสีหวานไปใกล้และค่อยๆกดตัวลง
เมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่แปลกปลอมช่องทางก็เริ่มบีบรัดจนต้องนิ่วหน้า
“ใจเย็นๆ..ค่อยๆกดลงมา
ช้าๆนะมึงเดี๋ยวฉีกไม่รู้ด้วย”
มาร์คยื่นหน้าไปจูบซับบริเวณกระหม่อมบางเพื่อหวังจะคลายความเกรงของอีกฝ่ายลง
“เงียบๆน่า...กูใช้สมาธิอยู่”
ร่างบางเถียงกลับพร้อมกับหายใจเข้าออกถี่ๆเพื่อระบายความเจ็บที่เกิดขึ้น หลังจากใช้เวลาอยู่สักพักแท่งร้อนทั้งหมดก็ถูกกลืนหายเข้าไปในช่องทางหวาน
“เก่งมาก..ทีนี้ก็ขยับได้”
“เดี๋ยว..ขอเวลาปรับตัวแปปนึง
มันเสียด”
“มึงบอกให้กูรอทั้งๆที่ตอดกูแรงขนาดนี้เนี่ยนะ
อย่าฆ่ากูใช่มั้ย”
มาร์คพูดขณะที่ใบหน้าได้รูปเริ่มมีเหงื่อผุดให้เห็น
“อะ..”
เพี๊ยะ..มาร์คแกล้งขยับตัวทำให้โดนร่างบางตีเข้าที่ไหล่
“สัส..บอกว่าแปปนึงไง”
ร่างบางถลึงตาใส่มาร์คก่อนจะค่อยๆยกตัวขึ้นและกดลงไปช้าๆ
“อื้มม..อึดอัดจังวะ”
แบมแบมหลับตาลงพร้อมกับบีบไหล่มาร์คแน่น
“ห่างหายไปนานก็งี้แหละ..มากูช่วย”
ไม่ว่าเปล่ามาร์คกระแทกตัวสวนขึ้นไปทันที
“อา..”
แบมแบมรีบปล่อยมือจากไหล่หนามาปิดปากเอาไว้
เมื่ออารมณ์มีมากกว่ามาร์คจึงรอไม่ไหวอีกต่อไปเขาจับสะโพกของอีกฝ่ายยกขึ้นและสวนตัวขึ้นไปช้าๆเพราะไม่อยากให้ร่างบางเจ็บมากนัก
“กูไม่ไหวแล้วทนหน่อยนะ”
เสียงทุ้มดังข้างหูร่างบางทำให้แบมแบมรีบก้มหน้าลงไปซบไหล่กว้างของมาร์คทั้งๆที่ยังปิดปากตนเองเอาไว้แน่น
“อืม..อะ”
ถึงจะปิดปากแต่ก็ยังมีเสียงลอดออกมาให้ได้ยินเป็นพักๆ
มาร์คที่เห็นว่าร่างบางดูไม่เจ็บเท่าไหร่แล้วเริ่มเร่งจังหวะมากขึ้นซึ่งร่างบางก็ขยับตัวรับแท่งร้อนที่กระแทกเข้ามาไม่หยุดเช่นกัน
“อย่างงั้นแหละแบมแบม
ขยับแรงๆ”
มาร์คปล่อยมือออกจากสะโพกมนเปลี่ยนไปรั้งใบหน้าหวานมากดจูบอย่างเร่าร้อน
“อะๆ..อา สะ..เสียว
อื้มม”
แบมแบมพูดออกมาไม่เป็นคำเมื่อช่วงล่างยังคงทำงานอย่างหนักหน่วง
“เสียวแล้วชอบมั้ย”
มาร์คที่ผละใบหน้าออกมาถามเสียงกระเส่า
ร่างบางมองหน้าอีกฝ่ายด้วยสายตาฉ่ำปรือก่อนจะพยักหน้ารับ
“อืม..ชอบ ชะ..ชอบมาก
อา”
เสียงครางแผ่วเบาดังออกมาให้ได้ยินเรียกรอยยิ้มจากมาร์คได้ไม่ยากนัก
“ถ้าชอบงั้นรอไปพร้อมกูนะ”
เสียงทุ้มดังข้างหูเล็ก มือหนาเลื่อนไปจับแก่นกายสีอ่อนพร้อมรูดรั้งอีกครั้งและนั้นทำให้ร่างบางแทบคลั่งเมื่อถูกเร่าจากทั้งสองด้านพร้อมกัน
“มาร์คไม่ไหว..กุจะแตก
อา..อะๆ”
แบมแบมพยายามเปล่งเสียงที่ออกมาให้เบาที่สุด
“รอก่อน”
มาร์คได้ยินดังนั้นก็ขยับสะโพกถี่และแรงขึ้นจนร่างบางต้องก้มลงไปบริเวณไหล่หนาอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้เขาเลือกที่จะกัดไหล่อีกฝ่ายเพื่อเก็บเสียงและช่วยระบายความซาบซ่านที่เกิดขึ้น
“ฮะๆ..กูไม่ไหวแล้ว
อา”
จังหวะที่เร่งรัดบวกกับมือหนาที่ขยับไปมาตรงส่วนอ่อนไหวทำให้แบมแบมทนไม่ไหวอีกต่อไป
เขาปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องของมาร์ค ซึ่งมาร์คเองก็ปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางหวานหลังจากนั้นไม่นาน
“แฮ่กๆๆ..”
มาร์คหอบหายใจเข้าออกแรงๆขณะที่หงายตัวไปด้านหลังและใช้มือท้าวพื้นเอาไว้
“เนื้อกูหลุดติดปากไปรึยัง”
ร่างหนาเอ่ยกลั้วหัวเราะทำให้ร่างบางค่อยๆปล่อยปากออกจากไหล่แกร่ง
“ก็มันลืมตัว..เจ็บมั้ยวะ
เลือดออกด้วย”
แบมแบมมองไปที่รอยกัดพร้อมกับมองหน้าอีกฝ่ายด้วยสีหน้ารู้สึกผิดที่เผลอกัดแรงจนมีเลือดซึมออกมาให้เห็น
“เจ็บมาก..”
“ขอโทษ กูไม่ได้ตั้ง
เฮ้ยๆ ทำไรเนี่ย”
มาร์คเอื้อมไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางอยู่แถวนั้นมาห่อตัวร่างบางเอาไว้ก่อนจะขยับตัวใส่กางเกงและลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“มึงต้องรับผิดชอบ”
พูดจบก็ก้มลงไปช้อนตัวร่างบางมาอุ้มเอาไว้ทันที
“จะทำอะไรปล่อยกูลง”
“กูก็จะให้รางวัลที่มึงกลั้นเสียงสำเร็จแถมยังกัดกูจนเลือดโชกไง”
“รางวัลอะไรไม่เอา
กูจะไปอาบน้ำ”
“มึงต้องเอา”
มาร์คพูดแค่นั้นก็พาร่างบางเดินเข้าไปในตัวบ้านก่อนจะวางอีกฝ่ายลงบนเตียงกว้าง
“พร้อมสำหรับของรางวัลรึยังครับเมีย”
“ไม่พร้อม..รางวัลอะไร
ไม่เอา”
แบมแบมทำท่าจะถอยหนีแต่ก็ลืมไปว่าตนเองถูกผ้าเช็ดตัวพันเอาไว้
“แต่กูพร้อม
พร้อมมากด้วย”
มาร์คค่อยๆย่างสามขุมขึ้นไปบนเตียงพร้อมกับคร่อมร่างบางเอาไว้
“พี่จะจัดรางวัลให้อย่างสาสม
เตรียมใจเอาไว้ได้เลย..”
สิ้นคำบทเพลงรักครั้งต่อไปก็เริ่มขึ้นซึ่งมันจะดำเนินต่อไปเรื่อยๆจนกว่าใครคนใดคนหนึ่งจะหมดแรงหรือผลอยหลับไปซะนั้นแหละ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น