วันจันทร์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2559

[ Fic ] Try..!!! { MarkBam } Level_42 (( NC 18++ ))




ริมฝีปากได้รูปพุงลงไปกดจูบบดเบียดปากอิ่มข้างใต้อย่างหื่นกระหาย แบมแบมเองก็แง้มปากรับสัมผัสร้อนด้วยความโหยหา ทั้งคุ่แลกเปลี่ยนความชื้นแฉะกันอย่างไม่มีใครยอมใครก่อนที่มาร์คจะผละออกและค่อยๆไล่ต่ำลงไปตามลำคอขาวโดยไม่ลืมที่จะทิ้งล่องลอยเอาไว้จางๆ





“อื้มม..” 

สียงครางดังแผ่วขณะที่มาร์คกดจูบหนักๆผ่านเสื้อตัวบาง มือหนาไม่รอช้ารีบปลดกระดุมออกอย่างรวดเร็ว





“เชี่ย..อย่าเลียตรงนั้น” 

เสียงหวานครางประท้วงเมื่อลิ้นร้อนเริ่มโลมเลียไปทั้วแผ่นอกกว้าง มาร์คเหลือบตามองใบหน้าหวานพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก





“ตรงไหน ตรงนี้เหรอ” 

เสียงทุ้มเอ่ยถามก่อนจะขบตุ่มไตสีอ่อนตรงหน้าอย่างแรง





“อ๊ะ..” 

แบมแบมเด้งตัวรับสัมผัสในขณะที่มือเรียวถูกส่งไปขยุ้มเส้นผมอีกฝ่ายเอาไว้





“ทำไมชอบกัดนักวะ เป็นหมารึไง”





“ก็มึงน่ากัด” 

ไม่ว่าเปล่าฟันซี่สวยค่อยๆขบกัดไปตามร่างกายของอีกฝ่าย มาร์คไล่ริมฝีปากลงไปเรื่อยๆจนถึงขอบบ๊อกเซอร์ตัวบาง เขาใช้ปากกัดขอบยางยืดเอาไว้แล้วดึงมันลงช้าๆเผยให้เห็นงูน้อยที่ยังหลับไหลอยู่ มือหนารั้งบ๊อกเซอร์ออกจากตัวร่างบางก่อนจะเหวี่ยงไปข้างเตียงพร้อมกับจ้องมองส่วนอ่อนไหวตรงหน้านิ่งๆ





“จะจ้องให้มันพองขึ้นมาเองรึไง” 

ร่างบางที่เริ่มขัดใจกับท่าทางของอีกฝ่ายเอ่ยประชดออกมา




“ก็น่าสนดี งั้นมาดูกันดีกว่าว่ามันจะยังชูหัวขึ้นมั้ยถ้ากูไม่แตะต้องมันเลย” 

สิ้นเสียงริมฝีปากได้รูปก็กดจูบลงไปที่หน้าขาขาวทำให้ไรหนวดบางๆทิ่มลงไปที่เนื้ออ่อนเรียกเสียงครางให้หลุดออกมาทันที




“อ่าา..” 

แบมแบมพยายามหุบขาหนีริมฝีปากร้อนแต่มาร์คก็ยังขืนเอาไว้แถมยังอ้ามันออกกว้างกว่าเดิมปากได้รูปกดจูบไปที่ขาอ่อนด้านใน เขาซุกไซร้ไปทั่วบริเวณช่วงล่างแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะแตะต้องส่วนกลางลำตัวของร่างบางแม้แต่น้อย และนั้นทำให้แบมแบมเริ่มคลั่งเขารู้สึกเสียววูบวาบไปทั่วท้องน้อยมันเป็นเสียวซ่านที่ทรมานอย่างบอกไม่ถูก มือเรียวถูกยื่นลงต่ำเพื่อหวังจะจัดการกับส่วนที่เริ่มแข็งขืนชูชันขึ้นมา




“หยุด..ใครอนุญาติให้ช่วยตัวเอง” 
มาร์ครีบจับมือบางเอาไว้ก่อนจะถึงส่วนอ่อนไหวที่เริ่มมีน้ำใสไหลเยิ้มออกมา




“ก็กูอึดอัด”




“ถ้าอึดอัดก็ขอร้องกูสิ ถ้ามึงอ้อนดีๆกูอาจจะช่วยก็ได้”




“มะ..ไม่มีทาง อืมม” 

ศักศรีดิ์ยังคงมีมากกว่าในตอนนี้ แบมแบมเลือกที่จะทนทรมานดีกว่าร้องขอเรื่องหน้าอายแบบนี้ออกไปเหมือนครั้งก่อนๆ ปากอิ่มเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรงดวงตากลมหลับตาแน่นพยายามข่มอารมณ์ที่เกิดขึ้นแต่ดูเหมือนยิ่งข่มอารมร์ยิ่งเตลิดเพราะมาร์คแกล้งปัดป่ายลิ้นร้อนผ่านลูกบอลทั้งสองลูกไปมา จนร่างบางต้องหลุดเสียงครางออกมาอีกครั้ง




“ทำไม อื้ออ..ชอบแกล้งกูนักวะ มันทรมานนะเว้ย ฮาา” 

เสียงหวานดังก้องอย่างเหลืออด มาร์คไม่ได้โต้ตอบอะไรเขาแค่ยกยิ้มมุมปากก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นไปหยอกล้อกับยอดอกเนียนอีกครั้ง




“พอที..มึงลุกออกไปเลยกูจะทำเอง” 

แบมแบมทำท่าจะลุกขึ้นแต่กับถูกมาร์คกดเอาไว้แถมยังตรึงแขนเรียวลงกับเตียงทำให้ร่างบางไม่สามารถขยับไปไหนได้




“อยากให้กูทำอะไรก็บอกสิ แค่มึงพูดดีๆกูก็ยอมทำทุกอย่างแล้ว” 

พูดจบก็เลียริมฝีปากอิ่มไปมาก่อนจะงับลงไปอย่างหยอกล้อ




“มึงมันนิสัยเสีย” 

แบมแบมว่าเสียงเรียบพร้อมกับจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม่ง




“แล้วมึงจะขอร้องคนนิสัยเสียอย่างกูมั้ยล่ะ” 

มาร์คถามออกไปอีกครั้งราวกับรู้ว่าร่างบางต้องตอบรับสิ่งที่เขาเสนอแน่ๆ




“ลงไปจัดการให้กูเดี๋ยวนี้เลย” 

แบมแบมพูดออกมาขณะที่ยังจ้องหน้าอีกฝ่ายไม่วางตา




“พูดดีๆ”




“ทำไมต้องเรื่องเยอะด้วย กูอึดอัดจะตายอยู่แล้ว”




“ถ้าไม่พูดก็ปล่อยไว้แบบนั้นแหละ” 

สิ้นเสียงใบหน้าได้รูปก็ก้มลงไปขบเม้มซอกคอขาวอีกครั้ง ทำให้แบมแบมส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอก่อนจะยอมเอ่ยออกมาตามที่อีกฝ่ายต้องการเพราะเขาทนความอึดอัดที่เกิดขึ้นไม่ไหวอีกแล้ว




“มาร์คคค” 

เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายยานครางทำให้มาร์คผละจากซอกคอขาวเงยขึ้นมามอง




“ว่าไงครับเมีย” 

มาร์คขานรับอย่างอารมณ์ดี




“แบมอึดอัดมากเลย มาร์คช่วยแบมหน่อยได้มั้ย แบมจะไม่ไหวแล้วนะๆๆๆ” 

คำออดอ้อนถูกส่งออกมาพร้อมใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงจัด มาร์คยกยิ้มร้ายส่งกลับไปก่อนจะก้มลงไปกระซิบข้างหูบาง




“อ้อนเก่งขนาดนี้กูจะไปไหนรอดวะ" 

พูดจบก็กดจมูกลงไปที่แก้มเนียนหนักๆสองสามทีแล้วจึงเลื่อนตัวลงไปอยู่ระหว่างขาของอีกฝ่ายที่กางออกกว้างราวกับรอเขาอยู่




“จะให้ทำยังไงว่ามา”




“ก็ทำอย่างที่เคยทำไง เร็วๆกูปวดตุบๆไปหมดแล้ว”




“บอกให้พูดดีๆไง”




“ชะ..ช่วยขยับให้แบมหน่อย”  

เมื่อไม่มีทางเลือกแบมแบมจึงจำต้องทำตามที่อีกฝ่ายต้องการ คำพูดที่เอ่ยออกไปพร้อมใบหน้าเว้าวอนทำให้มาร์คพอใจเป็นอย่างมาก มือหนาค่อยๆเลื่อนเข้ากอบกุมแท่งร้อนที่ตั้งชั้นตรงหน้าก่อนจะใช้นิ้วโป้งถูบริเวณปลายยอดที่มีน้ำไหลออกมาเบาๆ




“ฮรึก..” 

แบมแบมเกร็งตัวรับสัมผัสมือเรียวขย้ำผ้าปูดที่นอนเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น




“แบบนี้ดีมั้ย หรืออยากให้ทำอย่างอื่นอีก” 

มาร์คถามออกมเมื่อเห็นร่างบางเริ่มบิดเร่ามากขึ้น




“มากกว่านี้ได้มั้ย” 

ร่างบางที่หลับตาแน่นเอ่ยออกมาเสียงพร่า



“อะไรล่ะ พูดออกมาสิ”




“ปาก...ใช้ปากทำให้หน่อยนะ กูอยากให้มึงใช้ปากทำ”




“อยากให้ทำ..ต้องทำยังไง” 

มาร์คแกล้งขยี้ส่วนปลายฉ่ำน้ำแรงๆเรียกเสียงครางหวานให้ดังก้องไปทั่ว




“อ่า..ได้โปรด ชะ..ใช้ปากเถอะนะครับ” 

สิ้นเสียงหวานความร้อนก็เข้าปกคลุมส่วนอ่อนไหวจนร่างบางต้องแอ่นกายรับพร้อมกับจิ๊กผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น มาร์คดูดอมโลมเลียแท่งร้อนตั้งแต่โคนจรดปลายราวกับมันเป็นแท่งไอติมรสโปรดเขาใช้ปากปรนเปรอร่างบางอย่างถึงใจ




“ฮรึก..ไม่ไหว อื้มม กูจะออก อ่า” 

แบมแบมครางลั่นก่อนจะกระตุกเกร็งสองสามครั้งและปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในโพลง
ปากอุ่น มาร์คเองก็ไม่ได้นึกรังเกียจมิหนำซ้ำเขายังกลืนกินมันเข้าไปจนเกือบหมดแต่ก็เหลือเอาไว้แล้วพุงตัวขึ้นไปประกบจูบร่างบางพร้อมกับดันน้ำรักในปากเข้าไปในปากของอีกฝ่าย แบมแบมที่กำลังหมดเรียวแรงจำต้องกลืนมันลงไปก่อนจะจูบตอบ




“อร่อยมั้ย..” 

มาร์คที่ผละออกมาเอ่ยถามขำๆ




“อร่อยกับผีอ่ะดิ  มึงลองกินของตัวเองดูบ้างมั้ยจะได้รู้” 

ร่างบางใช้หลังมือเช็ดปากก่อนจะเริ่มโวยวายใส่คนด้านบน




“กูว่าอร่อยนะ แต่มึงน่าจะติดใจรสชาติน้ำกูไปแล้ว”




“บ้านมึงสิ ทั้งคาวทั้งฝาดขนาดนั้นใครจะไปติดใจ”




“งั้นแสดงว่ามึงยังไม่ได้สัมผัสถึงรสชาติที่แท้จริง คงต้องลองชิมใหม่แล้วล่ะ” 

สิ้นเสียงทุ้มร่างบางก็ถูกดึงให้ลุกขึ้นนั่งก่อนที่มาร์คจะพลิกตัวให้อีกฝ่ายขึ้นมาอยู่บนตัวของเขา




“ทำให้กูหน่อย” 

มาร์คว่าแค่นั้นทำให้ร่างบางถลึงตาส่งไปให้




“กูไม่ใช้ปากนะ” 

แบมแบมเอ่ยต่อลองแต่มีเหรอที่มาร์คจะยอมง่ายๆ




“ทำไม”




“ก็กูไม่อยากใช้อ่ะ”




“แต่กูอยากได้ปากมึง แค่นี้ก็ทำให้กูไม่ได้สินะ งั้นช่างมันเหอะ” 

พูดจบก็หันหน้าหนีไปอีกทางราวกับเด็กโดนขัดใจ




“เออๆๆ ใช้ก็ใช้ แม่งงอนเป็นเด็กๆไปได้ แต่ถ้ามึงจะเสร็จต้องบอกกูก่อนนะห้ามปล่อยในปากกู โอเคมั้ย” 

แบมแบมเอ่ยออกมาด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย และนั้นทำให้มาร์คหันมายิ้มรับพร้อมกับพยักหน้าตกลง




“ถอดกางเกงออกสิ” 

เสียงหวานออกคำสั่งทำให้มาร์ครีบถอดกางเกงออกไปจากตัวทันที มังกรที่ควรจะสงบกลับตั้งตระหง่านพร้อมสู้ศึกแบมแบมมองส่วนแข็งขืนตรงหน้าก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ มือเรียวค่อยๆเอื้อมมือไปรูดรั้งแท่งร้อนตรงหน้าช้าๆ




“ฮื้มม..อย่างนั้นแหละ ขยับแรงอีกสิ” 

มาร์คที่ก้มมองอยู่เอ่ยเสียงแหบพร่า




“ระ..รู้แล้วน่า อย่าขัดได้มั้ยกูใช้สมาธิอยู่” 

แบมแบมเงยขึ้นไปพูดก่อนจะกลับมาสนใจท่อนเนื้อร้อนในมืออีกครั้ง เขาขยับรูดขึ้นลงอยู่สักพักก็ก้มหน้าลงไปใกล้ส่วนแข็งขืนมากขึ้น ลิ้นเล็กถูกส่งออกไปแตะลงตรงส่วนปลายพร้อมกับตวัดลิ้นไปมาแรงๆเรียกเสียงทุ้มให้หลุดครางออกมา




“อา..เสียวดีว่ะ” 

มาร์คเอ่ยออกมาด้วยความพอใจ ทำให้ร่างบางเริ่มมั่นใจมากขึ้นถึงเขาจะเคยทำแบบนี้มาแล้วแต่ก็ยังทำใจให้ชินไม่ได้สักที  แบมแบมครอบปากลงไปจนแท่งร้อนหายเข้าไปในโพลงปากอุ่นมาขึ้น เขาเริ่มขยับปากขึ้นลงช้าๆก่อนจะเร่งจังหวะตามแรงอารมณ์ของตนที่ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง




“ซี้ดด..ดีว่ะ ทำไมเดียวนี้ใช้ปากเก่งจังวะ” 

มาร์คขยับตัวลุกขึ้นนั่งเพราะทนความเสียวซ่านไม่ไหว มือหนากดหัวร่างบางเอาไว้ก่อนจะเด้งตัวกระแทกแก่นกายเข้าไปในโพลงปากร้อนจนสุดความยาว เขาขยับโยกอยู่แบบนั้นไม่นานก็ใกล้จะถึงปลายทาง มาร์คจึงจับหัวร่างบางออกจากแท่งร้อนแล้วดันอีกฝ่ายให้นอนคว่ำลงไปกับเตียง ก่อนจะตามขึ้นไปทาบทับด้านหลัง




“วันนี้กูขอเอาสดนะ” 

ไม่รอฟังคำตอบแท่งร้อนก็ถูกสอดเข้าไปทีละนิดแต่เนื่องจากร่างบางเกิดอาการเกร็งทำให้เขา
ไม่สามารถใส่เข้าไปได้ในคราวเดียว




“ผ่อนคลายหน่อยสิ อย่าเกร็ง” 

มาร์คโน้มตัวลงไปจูบแผ่นหลังบางที่เริ่มสั่นเทาด้านล่าง




“เจ็บ..กูเจ็บเอาออกไปก่อน” 

ร่างบางร้องประท้วงเสียงสั่น เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่มาร์คไม่ได้เบิกทางให้เขา แบมแบมพยายามผ่อนลมหายใจและผ่อนคลายตัวเองเพื่อไม่ให้เจ็บมากนัก มาร์คเริ่มรู้สึกสงสารอีกฝ่ายแต่เขาก็ถอยออกมาไม่ได้แล้วเช่นกัน เขาจึงค่อยๆดันตัวเข้าไปพร้อมกับกดจูบไปทั่วแผ่นหลังตรงหน้าอย่างปลอบประโลม




“กูเอาออกไม่ได้แล้ว ขอครั้งนี้ครั้งเดียวทนหน่อยนะ” 

มาร์ครั้งสะโพกมนให้ลอยขึ้นจากพื้นมากขึ้นก่อนจะกดตัวลงไปจนแท่งร้อนสามารถเข้าไปจนสุดความยาว




“อ่าา” 

เสียงหวานร้องลั่นพร้อมกับเนื้อตัวที่สั่นเทาทำให้มาร์คก้มลงไปกอดอีกฝ่ายเอาไว้แน่น




“ขอโทษ..กูไม่คิดว่าจะเจ็บขนาดนั้น มึงไหวมั้ย” 

เสียงทุ่มดูสำนึกผิดเมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่าย




“กู..แฮ่กๆ ไหว แต่ขอปรับตัวแปปนึงอย่าพึ่งขยับนะ” 

ร่างบางได้ยินเสียงหงอยๆของอีกฝ่ายก็อดใจอ่อนไม่ได้ คำด่าท้อต่างๆถูกกลืนหายไปเพียงเพราะถูกริมฝีปากอุ่นกดลงมาบนขมับ




“ถ้าพร้อมแล้วบอกนะ” 

าร์คไล่กดจูบไปทั่วหัวทุยด้วยความรู้สึกผิด แบมแบมหายใจเข้าออกถี่ๆไม่นานนักก็พยักหน้าบอกอีกฝ่ายให้เริ่มขยับตัวได้ มาร์คจึงค่อยๆขยับตัวเข้าออกช้าๆเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเจ็บไปมากกว่านี้




“อะๆ..อื้มม” 

แบมแบมครางออกมาเบาๆทำให้มาร์คเริ่มใจชื้นขึ้นมาได้บ้าง




“หายเจ็บบ้างรึยัง..” 

เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับเริ่มขยับตัวเร็วขึ้นอีกนิด




“อา..ดีขึ้นแล้ว” 

แบมแบมส่งสียงตอบก่อนก้มหน้าลงไปกับหมอนเพื่อกั้นเสียงเอาไว้




“แล้วเสียวรึยัง” 

มาร์คแสร้งถามออกไปเพราะแรงตอดรัดด้านในทำให้รู้ว่าร่างบางเริ่มรู้สึกดีเช่นเดียวกัน




“เลิกพูดแล้วทำไปเงียบๆเถอะน่า” 

ร่างบางหันออกมโวยวายนิดๆ




“พูดแบบนี้แสดงว่าเสียวแล้ว งั้นกูจะจัดเต็มแล้วนะ” 

ไม่พูดเปล่ามาร์คดึงแก่นกายออกมาเกือบหลุดก่อนจะกระแทกเข้าไปทีเดียวจนสุดความยาว




“อ่า..” 

เสียงหวานครางกระสั่นดังก้องไปทั่วห้อง มาร์คกระแทกกระทั้นตัวแรงขึ้นก่อนจะจับร่างบางพลิกตัวนอนหงาย




“อื้ม..ลืมตาสิ” 

มาร์คเรียกคนใต้ร่างให้ลืมตาขึ้นมามองเขา แบมแบมปรือตามองไปด้านบนทำให้ใจที่เต้นเร็วอยู่แล้วยิ่งทวีความรุ่นแรงมากขึ้นไปอีก มาร์คก้มลงมาจนใบหน้าชิดกับอีกฝ่ายก่อนจะกดจูบลงไปอย่างนุ่มนวมขณะที่ช่วงล่างก็ยังแรงดีไม่มีตก




“ทำไมกูถึงได้หลงมึงขนาดนี้วะ” 

มาร์คพูดขึ้นทั้งๆที่ริมฝีปากยังแนบกับอีกฝ่าย




“อะๆ ก็ลอง อา..ไม่หลงดูสิ อื้ออ..” 

เสียงครางกับคำพูดดูปะปนกันไปหมดจนทำให้มาร์คหลุดขำออกมา  แบมแบมจึงยกมือขึ้นไปคล้องคอหนาเอาไว้พร้อมกับครางออกมาไม่หยุด มาร์คกระแทกตัวเข้าออกสองสามครั้งก็รู้สึกได้ถึงอาการกระตุกเกร็งของร่างบางก่อนจะสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นบริเวณหน้าท้อง




“แฮ่กๆๆ” 

แบมแบมปล่อยมือออกจากคอของมาร์คพร้อมกับนอนหอบจนตัวโยน ทำให้มาร์คขยับขึ้นมานั่งและเร่งจังหวะมากขึ้น




“ซี้ดด..รัดดีชิบ” 

มาร์คยึดสะโพกมนเอาไว้พร้อมกับกระแทกตัวเข้าออกอย่างแรง เขาขยับโยกอีกไม่นานก็ปลดปล่อยน้ำคาวเข้าไปในช่องทางหวานจำนวนมาก



“อ่าา..”

เสียงทุ้มครางต่ำก่อนจะทิ้งตัวลงไปทับร่างบางข้างใต้






“แฮ่กก..” 

เสียงหอบหายใจของคนทั้งคู่ดังแข่งกันอย่างไม่มีใครยอมใครก่อนที่มาร์คจะค่อยๆถอดแก่นกายออกมาจากช่องทางหวาน






กลับไปอ่านที่หน้าบทความหลักกันต่อได้เลยค่ะ  >>>  http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1265347&chapter=44


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น